Kochaj albo rzuć, ale szanuj. Tak można by streścić aktualny status Amarone della Valpolicella. Był czas, że werońscy winiarzy mieli ambicje, by Amarone było najlepszym i najbardziej prestiżowym winem na świecie. Produkowane unikatową metodą suszenia winogron na rodzynki wytrawne wino czerwone zdawało się odpowiadać na rynkowe potrzeby: mocy, intensywności, pełni owocu. Sprzedaż wystrzeliła, a Valpolicella stała się najbogatszą miejscówką winiarską Italii.

Potem wahadło mody wychyliło się mocno w stronę win znacznie lżejszych. Paradoksalnie wyszło to Amarone na korzyść. Dzisiaj produkowane wina mają więcej precyzji, lepszą równowagę, trafniej wyrażają miejscową tradycję i terroir. Zamiast przesadzonych alkoholowo-beczkowych potworków mamy coraz więcej win naprawdę finezyjnych, zrodzonych w winnicy, a nie przetwórni. To naprawdę świetny czas, by sprawdzić aktualną kondycję włoskiej legendy. Zapraszam – Wojciech Bońkowski MW