Nie niedawna była największym regionem winiarskim na świecie, z areałem większym niż w całej Australii czy Chile. Jakość była odwrotnie proporcjonalna do ilości. Pod koniec lat 80. zaczęła się wielka europejska akcja karczowania nadmiarowych winnic, zaś na sycylijskim firmamencie rozbłysły pierwsze gwiazdy: Duca di Salaparuta, Tasca d’Almerita, Planeta, Donnafugata. Jeszcze nie mówiło się o terroir, ale w butelce już zdarzała się klasa światowa. Potem Sycylia przypomniała sobie o brylancie trzymanym dotąd w szufladzie – Etnie. Dalej poszło jak z płatka – doskonałe terroir zaczęto identyfikować na całej wyspie, przecież największej na Śródziemnomorzu. Znowu sexy stały się wina jeszcze wczoraj obciachowe, jak Nero d’Avola i Catarratto. Dziś Sycylia to upajająca mozaika ciekawych smaków, wulkanicznych, morskich i wapiennych siedlisk, unikatowych specjalności, szalonych pomysłów. Pokażę Wam, co najnowszego w tej trawie piszczy – Wojciech Bońkowski MW